dramatísk sveitaferð

31.5.2007 | 18:31

Á hvítasunnudag lagði stórfjölskyldan í ferð upp í sumarbústað. Þar var hamast við ditta að, mála bústaðinn og slá grasið. Allir voru saman komnir til að vinna. Amma, afi, frænkur og frændur. Sumir höfðu mætt á föstudeginum, þannig að þegar við mættum var svona eitthvað pínu dútl eftir. Krakkarnir gerðust útlagar og mættu bara inn til að sofa. Að flestu leiti var þetta venjuleg sumarbústaðarferð.

Á mánudeginum ber þó til tíðinda. Um hádegisbil finn ég að Matthías er óvenju þreyttur og við setjumst saman eins og svo oft, hann fær sér duddu og klórar hendina á mömmu sinni, að venju. Ég tek utan um magann á honum og finn að hann er allur blautur. Lít niður og sé að þetta er blóð, ríf upp samfelluna, allt í blóði og fatta strax hvað hefur gerst. Leggurinn hefur rifnað. Mamman öskrar auðvitað „LEGGURINN“ – „SÍMANN“, ríf upp plásturinn yfir leggnum, held honum uppi og í fáti reyni að stoppa blæðinguna. Hringi í Helgu systur og segi „LEGGURINN ER FARINN Í SUNDUR OG ALLT Í BLÓÐI“. Helga hringir á heilsugæsluna á Selfossi og segir að við séum á leiðinni og læknirinn þurfi að klemma legginn með „Pjang“(rörtöng – hef ekki hugmynd hvernig það er skrifað), til að stoppa blæðinguna. Frá Selfossi fór Matthías sína fyrstu ferð í sjúkrabíl, niður á Bráðamóttöku, þar sem bundið var fyrir legginn.

Matthías var ótrúlega góður með sig þegar þangað var komið. Þegar hann heyrði einhvern gráta sagði hann „ÞESSI ER NÚ EKKI DUGLEGUR HJÁ LÆKNINUM“. Sú setning gleymdist hins vegar þegar setja þurfti upp nál hjá prinsinum – barðist duglega, en gekk þó vel. Þá var hægt að taka blóðprufur og gefa sýklalyf í æð.. þar sem það hafði verið opið beint inn í æðakerfið.

Matthías var svo tjékkaður inn á barnadeildina – ekki í fyrsta sinn og líklegast ekki það síðasta. Á þriðjudag fór herra Matthías svo í svæfingu og fékk sér nýjan legg. Þangað til fékk hann vökva í nálina. Matthías var yfir sig kátur að losna við nálina, þegar búið var að planta nýjum legg í brjóstholið. Nú var aðal setningin „ÞESSI ER AÐ GRÁTA , ÞVÍ HANN ER EKKI MEÐ LEGG“ – og átti þá við að hinir þyrftu að vera með nál í hendinni.

Á miðvikudag fórum við svo heim, með nýjan legg ! Og lífið heldur áfram sinn vanagang í Ólátagarði.

Líklegast verður þetta fyrsti og síðasti leggur, sem límdur verður saman með tonnataki á Landsspítalanum. Því það virkar greinilega ekki! - Að þetta yrði svona mikið drama gat enginn séð fyrir. Það var spurningin um að prófa að líma legginn eða setja hann í svæfingu, aðgerð og skipta um legg. Svo Matthías var eins og oft áður fyrstur til að prófa eitthvað nýtt.

Límið hefur hins vegar líklegast brennt legginn, því skurðlæknirinn sagði að hann hefði verið allur í tætlum.

Kveðja Áslaug

Flokkur: Bloggar | Facebook